اورژانس
اگر شما و یا خانواده شما دچار موارد اورژانسی شده اید نکات این راهنما را مطالعه و طبق آنها عمل کنید.
- مقدمه
هر چند کار در اورژانس بیمارستان بسیار سخت و طاقت فرسا است و همواره کارکنان اورژانس با بحرانهای زیادی روبرو هستند ولی خدمات اورژانس هر ساله جان صدها هزار نفر را نجات میدهد معمولا" بیمارانی که به اورژانس بیمارستانها ارجاع داده میشوند از شرایط وخیم تری نسبت به بیماران سرپائی برخوردارند و ممکن است علیرغم تلاشهای کارکنان نتیجه ای که بیمار و خانواده در نظر دارند گرفته نشود. بر همین اساس از شهروندان و مراجعین محترم انتظار میرود با توجه به موارد فوق به ایجاد آرامش در اورژانس کمک نموده و همکاری لازم را با کارکنان داشته باشند.
- بخش اورژانس بیمارستان نقش تشخیص و درمان فوریتها را بر عهده دارد و ارائه بهترین مراقبت از بیمارن هدف اصلی پزشکان و پرستاران اورژانس است.
- از آنجایی که رسیدگی به موارد اورژانس در اولویت قرار دارد لذا بیماران با وضعیت اورژانس قبل از بیماران با وضعیت غیر اورژانس ویزیت میشوند و تحت مراقبت قرار می گیرند بیماران غیر اورژانس ممکن است تا مدت زمانی منتظر ویزیت باشند و یا حین معاینه یا درمان به درمانگاه ارجاع شوند.
- در بخش اورژانس تصمیم گیری در زمینه سرعت ارائه خدمات بر اساس سطوح مختلف وضعیت بیماران است و بیماران به پنج سطح تقسیم میشوند که
عبارت اند از:
1- تهدید زندگی درمان و مراقبت بیمار به صورت آنی شروع میشود.
2-موارد اورژانس مواردی مانند درد قلبی است که در آن مراقبت از بیمار به صورت فوری شروع خواهد شد.
3-موارد فوری: مواردی مانند حمله متوسط آسم یا شکستگی بدون خونریزی
4- موارد نیمه فوری مانند یک صدمه کوچک به دست یا پا
5-موارد غیر فوری مواردی که می تواند در صورت سرپایی اقدام شود و زمان انتظار ممکن است طولانی باشد.
در اورژانسهای شلوغ به منظور ارائه خدمات سریع به بیماران در سطوح پر خطرتر پرستار تریاژ شروع به ارزیابی بیمار مینماید.
- پرستار تریاژ با پرسش چند سوال و انجام چند معاینه ساده بیماران را دسته بندی میکند بیماران پرخطر به محل هایی که خدمات به آن ها ارائه می گردد هدایت میشوند و بیماران سرپایی به محل سالن انتظار و یا درمانگاه هدایت میشوند.
- اصولا" بیمارانی که با آمبولانس آورده میشوند و یا از سایر مراکز اعزام میشوند نیز در اولویت قرار دارند.
هنگامی که بیمار به فضاهای درمانی منتقل میشود برحسب وضعیت بیمار اقدامات زیر برای وی انجام میشود:
- مراقبت های آنی ( مانند احیای قلبی ریوی و کنترل خونریزی )
- تحت نظر گرفتن بیمار و انجام شرح حال و معاینه توسط پزشک و پرستار
- انجام اقدامات تشخیص مانند آزمایش های خون و رادیولوژی
- ارزیابی توسط متخصص ) در موارد مورد نیاز )
- تشخیص و درمان سریع مانند انجام اعمال جراحی و یا انتقال به بخش مربوطه مانند سی سی یو
- اگر همراه بیمار تحمل انجام بعضی از اقدامات و مراقبتها را ندارد بهتر است محل را ترک نماید.
- در مواردی که وضعیت بیمار و خیم و بحرانی است قانون این اجازه را به بیمارستان و پزشکان داده است تا بدون کسب اجازه از بیمار یا خانواده جهت نجات جان بیمار و حفظ حیات او اقدامات درمانی و حتی اعمال جراحی را انجام دهند در این موارد اولویت جان بیمار است و میتوان تا زمان تثبیت حال بیمار، خانواده وی را از محیط درمانی دور نمود.
- در مواردی که بیمار نیاز به احیاء دارد خانواده و همراهان بیمار باید محیط را ترک نمایند و در صورت تمایل میتوانند در سالن انتظار استقرار پیدا کنند.
مواردی که باید حتماً به پزشک و پرستار اطلاع دهید عبارتند از:
- داروهایی که بیمار مصرف می کند.
- شرح حال دقیق وقایع گذشته مرتبط با بیماری یا حادثه و سوالاتی که پزشک و پرستار می پرسند.
- اقداماتی که قبل از بیمارستان برای بیمار انجام شده است.
- سابقه حساسیت های غذایی یا دارویی
- تغییراتی که در علائم بیماری در مدت زمان تحت نظر اتفاق میافتد.
- ممکن است به دلایل مختلف بیمار در بخش اورژانس تحت نظر قرار گیرد تا با انجام معاینات تشخیص بیماری یا نوع آسیب مشخص شود و برای بیمار تعیین تکلیف شود. قطعاً انجام این اقدامات ممکن است زمان بر باشد و باید با کارکنان اورژانس همکاری شود.
کارکنان اورژانس عبارتند از:
- متخصصین طب اورژانس
- متخصصین مقیم اورژانس
- متخصصین آنکال اورژانس که در مواقع مورد نیاز به صلاحدید پزشکان مقیم بیمارستان با ایشان تماس گرفته و ممکن است برای حضور بر بالین بیمار فراخوانده شوند.
- رئیس بخش اورژانس که معمولاً در شیفتهای صبح حضور دارند و وظیفه مدیریت اورژانس را بر عهده دارند. پزشکان عمومی توانمند مقیم در اورژانس
- دستیاران تخصصهای مختلف مقیم اورژانس که اقدام به تشخیص و درمان بیماران و مصدومین زیر نظر اساتید خود مینمایند. کارورزان که در حال آموزش دوره پزشکی عمومی هستند و بیشتر به دستیاران و پزشکان اورژانس در انجام پاره ای اقدامات کمک می کنند و مستقیماً مسئولیتی ندارند.
- سرپرستار اورژانس که معمولاً در شیفت صبح حضور دارد و وظیفه مدیریت سیستم پرستاری و مراقبت از بیمار را بر عهده دارد. پرستاران اورژانس که وظیفه مراقبت از بیمار را بر عهده دارند.
- سایر کارکنان که وظایف دیگر را بر عهده دارند.
- ملاقات در اورژانس
- تصمیم گیری برای حضور اعضای خانواده بیمار به وضعیت بیمار به مقررات بیمارستان نظر پزشک و نحوه رفتار اعضای خانواده بستگی دارد.
- تا زمانی که برای بیمار تعیین تکلیف نشده است نباید ملاقاتی داشته باشد.
- بیمار میتواند با هماهنگی پرستار یک یا دو نفر را جهت پاسخگویی به سوالات و همکاری با کارکنان در بخش اورژانس به عنوان همراه با خود داشته باشد.
- فرد همراه بیمار میتواند وظیفه ارتباط با سایر اعضای خانواده را برقرار کرده و به سوالات آنها پاسخ گوید تا از تماس یا مراجعه بی مورد سایر اعضای خانواده به اورژانس جلوگیری شود.
- نحوه تأمین تجهیزات مورد نیاز
- بیمار و همراهان مسئولیت دارند تا با کارکنان بیمارستان و مراجعین اورژانس مودبانه رفتار نمایند و در صورت اعمال تهدید بی احترامی و یا خشونت بیمارستان این حق را دارد تا طبق قانون اقدام نماید و فرد خاطی را به مراجع قانونی و نیروی انتظامی معرفی نماید.
- از همراه بیمار انتظار میرود در صورت داشتن اجازه مبنی بر حضور در کنار بیماربی سروصدا در کنار وی حضور داشته باشد و به ارتقای روحیه بیمار کمک کند و از دخالت در اقدامات پزشکی و پرستاری پرهیز کند و چنانچه از خانواده و همراهان تقاضا شود بخش را ترک نمایند باید همکاری لازم رابه عمل آورد.
